تمام امروز داشتم به پست جدیدی که قرار است انتشار بدهم فکر می کردم ،طبق عادت هر روزه کتاب خواندم و بیشتر از آن نت گردی کردم اما چیزهایی که از نت گردی امروز عایدم شد بیشتر از خرده روایت هایی که در اینستا خواندم و پایشان قلبی جا گذاشتم، این پست شاهین کلانتری برایم الهام بخش بود..
“مخاطبان و معاشران چرا باید دربارۀ چیزهایی که دوست داریم و برایمان مهم است محتوا تولید کنیم؟
برای اینکه با مخاطبانی در ارتباط باشیم که میل داریم جزو معاشران ما باشند.
ممکن است بدون توجه به دغدغهها و اولویتهای بلند مدتمان، صرفاً به خاطر جلب توجه و جذب سریع مخاطب، به سراغ مُد روز یا موضوعات زرد و ملتهب برویم. مشکلی ندارد، اما نباید توقع نداشته باشیم با مخاطبی که به این شیوه «صید» شده، رابطۀ چندان مطبوع و بلندمدتی شکل بگیرد.
در یک برنامۀ اصیل تولید محتوا، باید از نقش صیاد و شکارچی فاصله گرفت، و با مخاطب وارد رابطهای انسانی شد.”
هدف از تولید محتوا و داشتن فضایی مجازی با کلمات خود ساخته و انتشار آن چیزی جز جذب مخاطب نیست . داشتن مخاطبانی حقیقی و وفادار که لایک های بی جانشان از سر لطف یا تایید تو را از مسیر اصلی منحرف نمی کند .من از مدت ها قبل با این اندیشه که هر رسانه ای فرصتی است برای شناختن و شناساندن استفاده می کردم کما اینکه هنوز هم موازی سعی میکنم شبکه هایی که دارم را حفظ کنم .اما اینکه ما انرژی و وقتمان را برای تولید چه محتوایی و کجا صرف کنیم بسیار اهمیت دارد ،یکی از دلایل من برای اینکه وبلاگ نویسی را برای انتشار مطالبم برگزیدم همین جذب مخاطبانی است از جنس خودم ،چون مکانی مثل اینستا گرام هیچ وقت نمی تواند آن الکی باشد که مخاطب وفادار به عقایدمان را جدا کند ،این نقل قول از شاهین کلانتری ضرورت خیلی چیزها را معلوم می کند اینکه چرا باید برای محتوا عرق ریخت . نظر شما چیست ؟؟ نظراتتان را با من به اشتراک بگذارید تا این رابطه شکل عمیق تری بگیرد .
با نظر شما کاملا موافقم
هدف نوشتن باید در وهله اول ایجاد رابطه ای انسانی باشد
و یافتن مخاطب حقیقی از این طریق صورت می گیرد
و وبلاگ مناسب ترین ابزار برای این منظور است
از مطلب مختصر و مفید شما سپاسگزارم
سپاس از توجه شما