جایی برای ماجراجویی و نوشتن
دراز می کشم روی کاناپهِ کنارِ پنجره،واتساپ را باز می کنم، ،پیج هایی که پیام سین نشده دارند را یک بار باز و بسته می کنم تا شمارنده پیام های نخوانده صفر شود. از کانتر این پیام های نخوانده بیزارم ، گاهی پیش آمده که نمی خوانمشان و فقط وانمود می کنم که خوانده ام ادامه خواندن “میل به نوشتن با نوشتن ارضا می شود ، اما میل به خوانده شدن مشکلات خودش را دارد …”
محمد حسن شهسواری در کتاب حرکت در مه حجت را بر نویسندگان تازه کار تمام کرده و راه و چاه نویسندگی را با نثری روان و البته با روایت و داستانی جذاب در اختیار مشتاقان و سینه چاکان نویسندگی و فیلم نامه نویسی قرار داده است .این کتاب در دو بخش مجزا تقسیم بندی شده است که در بخش اول به مباحث تئوری اختصاص دارد(توشه سفر) و در بخش دوم (سفر)زمان فرصت آزمایست تا آنچه را آموختیم را در عمل پیاده کنیم و یک رمان را قدم به قدم پیش ببریم . ادامه خواندن “حرکت در مه راه و روش نویسندگی”
دوست دارم اسم اولین مجموعه داستانی که چاپ می کنم، “نقطه چین های متولد شده” باشد، همه ما تویه زندگی روزهای بیشماری را تجربه کرده ایم،روزهای سخت ، روزهای معمولی اما شاد و لذت بخش ،کلمه های بسیاری را صرف بیان خشم ها و عواطف و بیان روزمره گی هایمان کرده ایم و بسیارحرف هایی که هیچ وقت بر زبان نیاوردیم و در خودمان حل کردیم . ادامه خواندن “نقطه چین های متولد شده”
اما یادمان می رود که ذهن مان هم به دوش نیاز دارد. ادامه خواندن “وقتی دچار آشوب فکری می شوییم”
این یک مقاله انگیزشی نیست یک پیشنهاد دوستانه است برای اینکه شما را با خودم همراه کنم تا لذت موفقیت را با هم بچشیم .
اما به راستی توسعه فردی چیست ؟چرا باید برای روزهای عمر که بدون هیچ منتی به ما ارزانی می شود قدر دان باشیم ؟چرا باید لیست کارهای مهم و مهم تر و غیر ضروری زندگی را هر شب قبل از شروع روز آینده در ذهن یا روی کاغذ یادداشت کنیم؟
و چرا باید با داشتن این همه وقت بین ول گردی شبکه های مجازی و خواندن و تولید محتوای مفید یک چیز را انتخاب کنیم ؟
ادامه خواندن “آیا وقت آن نرسیده که ایمان بیاوریم به توسعه فردی؟”
کسانی که فکر می کنند منتظرند و کسانی که می خواهند منتظر باشند
کمی دیرتر ، به موضوع انتظار در زمان غیبت حضرت مهدی (عج) و جنبه های مختلف آن در قالب یک روایت شیرین و البته نقادانه می پردازد .
داستان از جشن نیمه شعبان آغاز می شود که راوی در جشنی حضور پیدا می کند که در شب نیمه شعبان در یک عمارت برگزار می شود. در این مراسم افراد زیادی شرکت کرده بودند در بین آن ها جوانی بود که کسی او را نمی شناسد ،فردی که با شعاری که بر خلاف بقیه سر می دهد توجه و البته نکوهش بقیه افراد را بر می انگیزد، جوان در میان فریاد های یک صدای “آقا بیا ،آقا بیا ” ؛”آقا نیا ، آقا نیا ” سر می دهد و این همان چیزی است که مجلس را از روال عادی خودش خارج می کند .
لابه لای پیام های تبریک تولد می شود آدم های شبیه بهم را پیدا کرد،آدم هایی که آرزو کردنشان برای یک دختر ۵ ساله و یک مرد ۶۰ساله فرقی نمی کند و تبریک گفتنشان نیز برای همه یکسان است .اغلب آدم ها پیام های تبریک شان را اینگونه می نویسند :(البته به شرطی که قبلا آن را از جایی کپی نکرده باشند)”فلانی جان تولدت مبارک،امیدوارم ۱۲۰ساله بشوی و به همه آرزوهایت برسی”یک همچین چیزی !
ادامه خواندن “خوب نوشتن پیام تبریک به سبک و سیاق نویسنده ها”
لیلا می گوید من بلدم بین علایق و وظایفم جوری مدیریت کنم که هیچ کدامشان مورد ظلم قرار نگیرند، دلیلش هم ،همان یک بار استخر رفتن و کوه رفتنی است که با وجود دختر کوچکم و تمام مشغله هایی که داشتم او را همراهی کردم .