لابه لای پیام های تبریک تولد می شود آدم های شبیه بهم را پیدا کرد،آدم هایی که آرزو کردنشان برای یک دختر ۵ ساله و یک مرد ۶۰ساله فرقی نمی کند و تبریک گفتنشان نیز برای همه یکسان است .اغلب آدم ها پیام های تبریک شان را اینگونه می نویسند :(البته به شرطی که قبلا آن را از جایی کپی نکرده باشند)”فلانی جان تولدت مبارک،امیدوارم ۱۲۰ساله بشوی و به همه آرزوهایت برسی”یک همچین چیزی !
به نظرم هر آدمی یک پیام تبریک منحصر به خودش باید داشته باشد،مثلن آرزو ۱۲۰ساله شدن که انگار نهایت عمر ما آدمیان است چرا باید بهترین آرزوی ما برای همدیگر باشد در صورتی که گاهی ۶۰سال مفید بهتر از ۱۲۰سال نمادین و آزار دهنده است .
من مدتی می شود که برای تبریک سالروز تولد ،به سال هایی که بر او گذشت فکر می کنم ،به اینکه او چه جایگاهی در زندگیم دارد و روز تولدش عمیقن چرا باید برای من دلنشین و برای او جای تبریک داشته باشد، آنوقت به آرزویی که باید برایش بکنم فکر می کنم ،به اینکه می‌توانم برایش یک آرزو کنم به جای اینکه او را به رسیدن به همه آرزوهایش بشارت دهم !
این مورد فقط برای تبریک تولد نیست خیلی از ما کلمات را در جای درست استفاده نمی کنیم ،چه بسیار دوستت دارم ها و عشقم و فدایت شوم هایی که زیر دست و پا و تعارفات روزانه ارزش واقعی شان را از دست دادند .
یکی از دوستانم در جواب کامنت های پیجش، هر پاسخی را با عزیزم شروع و با فدایت شوم به پایان رسانده بود ؛من داشتم فکر می کردم مگر چند نفر می توانند عزیز آدم باشند و لایق فدا شدن ،همین می شود که تمام کلمات خوب از اعتبار و مفهومی که عمیقن باید منتقل کنند ساقط می شوند .
بیایید سعی کنیم برای ابراز احساساتمان برای هر آدمی واژه مرتبط با خودش را پیدا کنیم !